w Damaszku, z dnia 6 maja 2001 roku WSPÓLNY DIALOG DLA DOBRA LUDZKIEJ RODZINY

Drodzy muzułmańscy Przyjaciele,
As-salámu 'aláikum!

Ważne jest, aby muzułmanie i chrześcijanie nadal zgłębiali wspólnie zagadnienia filozoficzne i teologiczne, aby uzyskać bardziej obiektywną i rozległą wiedzę o przekonaniach religijnych drugiej strony. Lepsze wzajemne zrozumienie z pewnością ukształtuje — na płaszczyźnie praktycznej — nowy sposób przedstawiania naszych dwóch religii nie jako skłóconych z sobą, co zbyt często czyniono w przeszłości, lecz połączonych partnerską więzią dla dobra ludzkiej rodziny.

Dialog międzyreligijny jest najbardziej owocny, kiedy wypływa z doświadczenia «życia razem» na co dzień, w tym samym środowisku i kulturze. W Syrii chrześcijanie i muzułmanie żyli obok siebie przez stulecia i nieustannie toczył się między nimi wszechstronny dialog życia. Każdy człowiek i każda rodzina przeżywa okresy zgody, ale także chwile, gdy dialog zostaje zerwany. Pozytywne doświadczenia muszą umacniać w naszych wspólnotach nadzieję na pokój; nie należy natomiast dopuścić, aby doświadczenia negatywne podważały tę nadzieję. Za wszystkie sytuacje, w których muzułmanie i chrześcijanie krzywdzili się wzajemnie, musimy prosić Wszechmogącego o przebaczenie i przebaczyć sobie nawzajem. Jezus naucza nas, że musimy wybaczać zło innym, jeśli Bóg ma nam przebaczyć nasze grzechy (por. Mt 6, 14).

Jako członkowie jednej ludzkiej rodziny i jako wierzący jesteśmy zobowiązani do troski o dobro wspólne, do sprawiedliwości i solidarności. Dialog międzyreligijny zrodzi wiele form współpracy, zwłaszcza wówczas, gdy będziemy spełniać nasz obowiązek troski o ubogich i słabych. To one są probierzem autentyczności kultu, jaki oddajemy Bogu.

My, chrześcijanie, idąc przez życie ku naszemu przeznaczeniu w niebie, odczuwamy bliskość Maryi, Matki Jezusa; także islam czci Maryję i wyróżnia Ją jako «wybraną ponad wszystkimi kobietami świata» (Koran, III, 42). Dziewica z Nazaretu, Maryja z Saydnâya nauczyła nas, że Bóg broni pokornych i «rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich» (Łk 1, 51). Niech serca chrześcijan i muzułmanów zwrócą się ku sobie nawzajem pełne braterstwa i przyjaźni, tak aby Wszechmocny pobłogosławił nas pokojem, który może pochodzić tylko z nieba. Jedynemu, Miłosiernemu Bogu niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Fragmenty Koranu w przekładzie Józefa Bielawskiego Sura III, 45-50, Rodzina Imrana lub Koran , sura XIX „Maria” wersety 29 do 34 s. 366 , a także 16-21 s. 365